Mil­czę,lecz nie oz­nacza to,że za­pom­niałam.Wiem,że im cisza dłużej trwa,tym trud­niej przer­wać ją.Lecz nieraz,więcej można wy­razić nie mówiąc nic,aniżel
Całował mnie , raz zachłannie , zaraz po tym delikatnie tak jak by robił krok w przód i dwa w tył . Rozpalało mnie od środka , nie mogłam nad sobą zapanować , wpiłam się w niego jeszcze mocniej i jeszcze silniej przytuliłam jego ciało . Poczuł moje znaki i sam też wzmocnił swoje poczynania . Delikatnie rozpiął zamek mojej sukienki , po czym ona wylądowała na podłodze. Nie przeszkadzało mi to nawet pasowało . Rozpięłam guziki jego koszuli jeden po drugim , delikatnie pociągnął mnie w stronę łóżka , usiadł na nim, a mnie umieścił na swoich kolanach . Zdjęłam delikatnie górną część jego garderoby . Sasukę był dobrze zbudowany , silny , męski , obezwładniał mnie . Było mi tak dobrze w jego ramionach , całował mnie, moją szyję , policzki , usta dłonie. Jego ręce stawały się niecierpliwe , dotykał mnie coraz zachłanniej , bardziej zdecydowanie , władczo . A ja , ja ulegałam mu na każdym kroku , chciałam go mieć tu i teraz . Było ciemno, miło , cicho było słychać tylko nasze oddechy . Jego dłonie powędrowały do zapięcia od stanika i lekko się wycofałam , jednak nie pozwolił mi na to , szybko pozbawił mnie tego odzienia . Dotykał mnie, całował moje piersi , rozgrzewał , pieścił , ja ja nie wiedziałam jak mam się teraz zachować , myślałam, że samo jakoś się stanie a teraz zaczynam się obawiać , obawiam się iż nie sprostam jego oczekiwaniom. Jaka ona jest cudowna , mogłem ją mieć wreszcie była moja i chciała moja być. Błądziłem po niej jak po labiryncie nie chciałem jej spłoszyć a zarazem bardzo chciałem poczuć każdy kawałek jej ciała . Na początku była pewna siebie , gdy została prawie naga stałą się bezbronna i nie winna, i to mnie rozkręcało , pragnąłem jej bardzo aż dziwne , że tego jeszcze nie odczuła . Jej ciało powabne, delikatnie tylko moje , jej oczy patrzyły na mnie z taką iskierką z taką nadzieją , jej usta dawały mi rozkosz , jej dłonie gładziły nie pewnie moje plecy . Dostała gęsiej skórki . Muszę coś zrobić , nie mogę pozwolić jej by się rozmyśliła , nie zniosę tego nie teraz . Niespodziewanie , odwrócił nas , teraz to on górował nade mną . Patrzyłam na niego, jego oczy były pełne pasji . Całował moje piersi, drażnił moje sutki , całował mój brzuch a językiem zaczepiał linię mojej bielizny . Jego dłonie dotykały moich ud po wewnętrznej stronie a ja nie świadomie pojękiwałam , bo co jak co ale Sasuke wiedział jak dogodzić kobiecie . Pomimo takiej rozkoszy , bałam się ostatecznego finału . Czarnowłosy pozbył się spodni , nawet nie spostrzegłam kiedy, nie ma co się dziwić nie był to jego debiut. Zjechał ustami na moje nogi , moje uda . Zrobiło mi się tak gorąco, tak dobrze i źle zarazem . Zdjął delikatnie moje majtki i rzucił gdzieś w kąt , wrócił ustami do moich ust a jego dłoń powędrowała między moje nogi , aż delikatnie jęknęłam , wsunął we mnie jeden palec , i poruszał nim, delikatnie. Na początku nie było to przyjemne , krępowało mnie , bałam się otworzyć oczy . Po chwili jednak było lepiej , spojrzałam na niego , on na mnie i wtedy coś we mnie pękło , zaczęłam drżeć i z trudnością oddychać . W jego oczach widziałam takie pożądanie jak wtedy u Arakidy . Sasuke się wycofał , oddalił się , nie wiedziałam co powiedzieć . Przykrył nas kocem - nie jesteś jeszcze gotowa - wypowiedział spokojnie , bez sarkazmu . Co ja zrobiłam, być może straciłam jedyną taką szanse . Nie mogłem, tak bardzo jej pragnąłem , tak bardzo chciałem jej ciała tak bardzo ...chciałem ją posiąść , jednak nie w takich okolicznościach , nie chciałem na niej niczego wymuszać , chciałem by ona sama była pewna tego co robi , tego co się stanie , by nie żałowała gdy będzie już po fakcie . Musiałem to zakończyć , by tak naprawdę niczego nie zniszczyć , nie było mi łatwo , ale teraz to ona była dla mnie najważniejsza . Odwróciłam się na bok by na niego nie patrzeć , chciało mi się płakać czułam się tak jak bym straciła coś cennego , jak bym zawiodła samą siebie . Chciałam Sasuke , wiedziałam co ma się stać , chciałam oddać się właśnie jemu , więc dla czego , co się stało w tej mojej głowie , że tak zareagowałam . Nienawidziłam siebie w tym momencie . Sasuke ułożył się obok mnie , zamknął czy , uspokajał emocje . A we mnie aż drżało , nie mogłam się tak poddać , nie teraz gdy zaszłam już tak daleko . Odwróciłam się w jego stronę , przybliżyłam usta do jego ucha - chcę tego - wyszeptałam , spojrzał na mnie swoim przenikliwym spojrzeniem , - nie jesteś gotowa -odpowiedział trochę obojętnie . Zebrałam w sobie siłę , dłonią delikatnie pogładziłam jego podbrzusze - chcę tego ty też , bardziej gotowa już nie będę - zakomunikowałam i pocałowałam go bardzo namiętnie , nie musiałam długo czekać na jego reakcje , zatraciłam się w tej chwili namiętności , po chwili byłam już na Sasukę , ponownie mnie dotykał i nie miał już na sobie żadnego ubrania , czułam go całego , trochę się zmieszałam, jednak bardzo chciałam to ukryć . Spojrzał na mnie i uniósł moje biodra wyżej , to była ta chwila ten moment , pocałował mnie i w tej samej chwili zatopił się we mnie. Było dziwnie , nawet odczułam pewien rodzaj bólu. Poruszał mną , powoli , chciałam się dostosować , poruszałam biodrami. Jego westchnienia oznaczały chyba satysfakcje , i mi po chwili było przyjemnie, wyluzowałam się , poruszałam się szybciej . Jego dłonie na moich piersiach , moje na jego klacie . Było lepiej coraz lepiej , przyjemniej , on przyspieszał i przyśpieszał i naglę poczułam coś tak przyjemnego tak, wspaniałego nie jest to do opisania i opadłam na niego , on mnie pocałował , jednak nie miał zamiaru kończyć . Była moja , moja całkowicie, oddała mi się , pragnęła mnie i dostała mnie . Była taka przyjemna delikatna, jej ruchy były takie nie winne , jednak nie mogłem się powstrzymać musiałem dać jej więcej i lepiej i udało się , była spełniona. Ja jednak potrzebowałem czegoś więcej i potrzebowałem do tego jej . Sasukę nie chciał tak tego zostawiać , szybko znalazł się na mnie i ponownie się we mnie wsunął , lekko odchylił moją lewą nogę , zrobił sobie więcej przestrzeni , poruszał się szybko i coraz głębiej , czułam go bardzo mocno o czym go informowałam swoimi jękami, ale nie potrafiłam nad tym zapanować , było mi doskonale , byłam taka wolna , taka spełniona. Połączył nasze dłonie po bokach mojej głowy , spojrzał w moje oczy i ponownie doprowadził mnie do rozkoszy , tym razem i on to poczuł . Opadł na mnie zmęczony , i trwaliśmy tak chwilę. Połączył nasze usta i wysunął się ze mnie. Nie wiedziałam co mam powiedzieć , chciałam zasnąć i śnić o tym co się stało . Nie chciałam otwierać oczu , jednak wyczułam wewnętrznie, że czarnooki się we nie wpatruje , z ciekawości uniosłam powieki. Chciała bym by zawsze tak na mnie patrzył, tak łagodnie , jak by widział coś pięknego . - To najwspanialszy raz w moich życiu - powiedział i ucałował moją dłoń - w moim też - wyszeptałam . W tuliłam się w niego i było mi wspaniale , ciepło , bezpiecznie . Niestety po nocy zawsze nastaje poranek . Połączyliśmy się w jedno i oboje odczuliśmy boskie uczucie spełnienia . Saskura wtuliła we mnie swoje ciało i po chwili zasnęła , kiedyś też tak miałem ,że od razu zasypiałem teraz zastanawiała mnie jedna myśl , że żadne z nas nie pomyślało o zabezpieczeniu . Ja nie liczyłem , że jednak Sakura mi ulegnie a ona pewnie też tego nie planowała . Co ma być to będzie , ucałowałem jej czoło i po chwili już spałem ... Nastał świt . Długo nad tym myślałem i doszedłem do wniosku , że muszę się poprawić , muszę coś zrobić by dać Sakurze pewną przyszłość . Chcę by mi ufała by powierzyła mi nie tylko swoje ciało, ale też serce . Miałem plan , chciałem być z tą różowo -włosom złośnicą już do końca życia , jednak wiedziałem, że wymagać to będzie ode mnie dużo pracy i samozaparcia . Obudziłem się pierwszy , odszukałem ubrania , umyłem się i zszedłem na dół . Po wypiciu szybkiej kawy , ponownie zajrzałem na górę , Sakura już nie spałą , siedziała na łóżku i płakała cicho . Obudziłam się sama , jednak psychicznie byłam na to przygotowana , usiadłam i okryłam się kocem . Dla czego płaczę ? Dla czego czuję się źle . Sasukę wyszedł ? . Rozmyślałam nad wszystkim co mnie spotkało i po prostu musiało to zemnie wyjść , a wybrało drogę płaczu . Coś mnie jednak zaniepokoiło , jakieś skrzypnięcie , szybko otarłam swoje oczy , w drzwiach pojawił się on . Z przyzwyczajenia okryłam się tak, że było mi widać tylko głowę . - Muszę już iść - powiedział a ja tylko przytaknęłam , po chwili już go nie było a ja zostałam naprawdę sama . Musiałem tak postąpić , było to nie przyjemnie , ale ona płakała i to zapewne z mojego powodu , z powodu tego co się stało , wczoraj może za dużo wypiła a dziś do niej dotarło co się stało . Nie mogłem jej nic powiedzieć bo ja nie żałowałem, byłem szczęśliwy , chciałem się zmienić by ona ujrzała we mnie mężczyznę a nie chłopca , by była pewna mnie i tego ,że nigdy jej nie skrzywdzę . Powoli i nie chętnie zwlekłam się z łóżka , coś niepokojącego ściekało po moje nodze, szybko się ocknęłam i popędziłam się wykąpać . Tak mam nadzieje, że w ciąże nie zajdę . Ubrałam się i posprzątałam swoje rzeczy , na wieczór umówiłam się z Hinatą , kupiła mi rzeczy jakich mi brakowało i oczywiście sporą ilość wina, na taką rozmowę było obowiązkowo . Przegadałyśmy ze sobą z 6 godzin , ale Hinata musiała iść już do domu . A ja po wypiciu sporej ilości alkoholu położyłam się spać i chciałam śnić o czymś pięknym i przyjemny dla czego śniłam o ostatniej nocy .... oh Sasukę kocham cię i nienawidzę . Mijały dni a Sasuke nadal nie przychodził . Dzwonił codziennie i pytał jak się czuję , ale zajrzeć nie mógł , nie chciał sama nie wiem , może naprawdę myślał , że okażę się lepsza , bardziej jak jego wcześniejsze kobiety , a nie nie pewna i zawstydzona . Zemną też działy się dziwne rzeczy , bałam się wyjść z domu , okna szczelnie zamykałam , drzwi wieczorem sprawdzałam kilka razy , nigdy wcześniej nie odczuwałam takiego strachu , błam się bardzo , nie byłam w stanie wyjść z domu., Wspierała mnie Hinata , robiła zakupy i odwiedzała mnie , namawiała do wyjścia jednak ja nie potrafiłam się opanować , zmusić , strach miał nade mną władze . Minęły 3 tygodnie , od tego czasu nie wyszłam z domu i nie wiedziałam Sasukę . Najpierw odbierałam jego telefony , dzwonił i codziennie pytał jak się czuję. Jednak ja nie chciałam jego głosu chciałam by przymnie był, by mnie przytulał by mi wyjaśnił co się zmieniło . Po jakimś czasie zaprzestałam odbierać telefon , nie miałam z nim kontaktu . Usłyszałam pukanie to pewnie Hinata z zakupami . Otworzyłam jej drzwi , zrobiłyśmy coś do jedzenia i zaczęłyśmy rozmowę - Sakura nie możesz się tu zamknąć na zawsze , musisz wyjść ma powietrze -powiedziała stanowczo czarnowłosa , - myślisz , że siedzę tu dla rozrywki ?, nie ja po prostu nie mogę , nie potrafię tego zrobić -odrzekłam nerwowo , - jesteś silna musisz coś z tym zrobić -Hinata nie dawała za wygraną . Wiedziałam, że źle robię jednak nie miałam siły z tym walczyć . - Hinata obiecuje , że się postaram -powiedziałam spokojniej . Zadzwonił dzwonek telefonu , - kto ?-zapytała moja przyjaciółka , - moja mama-odrzekłam i odebrałam . Z matką nie rozmawiałam już bardzo długo , przekazała mi jedynie wieści , że tacie nie zostało już dużo czasu , ze stan jest bardzo zły i leki za drogie , obarczyła mnie ponownie winą i rozłączyła się . - Co się stało ? -zapytała Hinata . Powiedziałam jej na spokojnie połowiczną prawdę . Pocieszyła mnie . - Muszę już iść-zakomunikowała Hinatka , - dobrze , poczekaj oddam ci pieniądze za te zakupy i poprzednie -stwierdziłam . - Nie trzeba przecież Sasuke zapłacił mi już wcześniej -powiedziała zaskoczona . - Jak to ?-zapytałam lekko zła , - no myślałam że wiesz , że rozmawialiście -powiedziała zmieszana czarnowłosa . - Nie Hinata, nie rozmawiałam z nim już od 3 tygodni , nie bierz od niego pieniędzy proszę cię -rzekłam stanowczo . - Dobra jak uważasz , ale powiem ci , że Sasukę się zmienił , uczy się i angażuje , i wydaję się martwic o ciebie , powinniście porozmawiać -dodała i ucałowała mnie w policzek , wyszła . Porozmawiać niby jak skoro on nie chce mnie widzieć, opłaca moje wydatki pewnie z litości , nie mam czasu się nad nim zastanawiać , muszę zdążyć zobaczyć się z ojcem . Płakałam ponownie , długo bez ustanku , z płaczu i zmęczenia zasnęłam . Śniłam o nim, o jego czarnych włosach i karych tajemniczych oczach . Kochał mnie w tym śnie , i byliśmy cholernie szczęśliwi . Obudziło mnie dokuczliwe pukanie do drzwi , było około godziny 19 -stej . Nie spodziewałam się gości , po cichu zeszłam na dół , pukanie narastało, wzięłam pierwszą lepszą rzecz jaka wpadła mi w dłonie czyli miotłę .- Kto tam ?-zapytałam odważnie choć głos mi drżał , - otwórz to ja -usłyszałam tak utęskniony głos , Sasukę . Z zaskoczenia pośpiesznie otworzyłam drzwi , wyglądał zabójczo jak zawsze - co tu robisz ?-zapytałam udając Wpuść mnie to porozmawiamy -zaproponował stanowczo , wahałam się , jednak Sasukę sam się wprosił . Przeszedł obok mnie obojętnie i skierował się do kuchni , nastawił wodę na herbatę . Usiadł na kanapie . Zamknęłam drzwi i podeszłam do salonu - rozgość się -powiedziałam cynicznie widząc iz Sasuke już poczuł się jak u siebie . - Płakałaś ?-zapytał bezpośrednio , mogłam zaprzeczać jednak moje przekrwione oczy mnie zdradzały . - Nie twoja sprawa -odrzekłam opierając się o ścianę . - Słyszałem o twoim tacie przykro mi -powiedział spokojnie i naprawdę było mu przykro . - tak mnie też , tylko po to przyszedłeś ?-zapytałam ironicznie , - nie, chciałem porozmawiać -rzekł i w ten zabrzmiał głos czajnika . Zalał nasze szklanki i przyniósł , usiadł przy stale mnie poprosił o to samo , tak też uczyniłam . -Sakura , Hinata się o ciebie martwi, podobno od dawna nie opuszczałaś domu -stwierdził i spojrzał na mnie przenikliwie , - podobno -odburknęłam nie chętnie . Upił łyk napoju , - dla czego ?- zapytał . - Nie wiem Sasukę , po prostu mam lęk przed wyjściem , ale poradzę sobie z tym -powiedziała spokojnie , anemicznie wręcz .- Wierzę w to , musisz wychodzić , przecież wiesz, że Arakida nic ci już nie zrobi -powiedział chłopak, -tak wiem, powiedziałam, że sobie z tym poradzę -odrzekłam . - Sakura , nie chcesz moich pieniędzy , a ja bardzo chcę ci pomóc -odezwał się po chwili , - -nie jestem już "misią" , nie musisz mnie utrzymywać - odpowiedziałam głośniej . - Nie dla tego daje ci pieniądze , to co się stało jest też moją winą , właściwie czuję się winy całkowicie. Mam zamiar zapłacić ci równoważność wypłaty za bycie "misią; do końca roku szkolnego- rzekł spontanicznie , spojrzałam na niego, w jego iskrzące tęczówki . Dla czego doprowadza mnie w stan ekscytacji samym spojrzeniem ? -Nie Sasukę nie chce twojej litości , poradzę sobie sama -odpowiedziałam twardo , chociaż i tak wiedziałam, że trudno będzie mi to zrobić . - To nie jest litość Sakura, bardzo mi na tobie zależy - wypowiedział tak nie oczekiwane słowa . Zamilkłam i wpatrywałam się w niego zdziwiona . - Widzisz wiem zraniłem cię , ostatnio nie powinienem robić nic tak gwałtownie , przepraszam cię , chcę byś mi zaufała - mówił przeciągle . Zbliżył się do mnie , przytulił , odepchnęłam go lekko - Sasukę nie mam 12 lat, doskonale wiem co między nami zaszło i niczego nie żałuje , tylko dla czego udajesz wielkie zmartwienie gdy wtedy zostawiłeś mnie samą , to wtedy cię potrzebowałam , nie teraz . Zastanawiam się cały czas co zrobiłam źle , dla czego tak postąpiłeś , nie odwiedzałeś mnie , po prostu zostawiłeś jak znudzoną zabawkę -wypowiedziałam bardzo głośno , stanowczo ze złością , chyba nawet zaszkliły mi się oczy . - To nie tak, ja widziałem jak płaczesz wtedy rano i pomyślałem , że to z mojej winy -zaczął nie pewnie, słuchałam go bardzo uważnie . - Wtedy postanowiłem się zmienić, popracować nad sobą , chcę zostać dobrym prawnikiem, będę bronił takich ludzi jak ty -dokończył . - Na takich ludziach jak ja , zbytnio nie zarobisz, z czego będziesz żył ?-zapytałam spokojnie , - będę pomagał , i biednym i bogatym , zachowam równowagę -odpowiedział . - Zmieniłeś podejście do ludzi takich jak ja ?-drążyłam temat , - Zmieniłem się całkowicie dla ciebie, ale chcę byś czuła się zemną całkowicie bezpieczna , byś mi zaufała -powiedział całkowicie poważnie. - Sasukę bardzo chciała bym ci wierzyć , ale nie wiem czy nie znudzę ci się za jakiś czas, wtedy ja zostanę z niczym - wyszeptałam i odsunęłam się od niego . Starał się i wiedziałam to już wcześniej od Hinaty, jednak jaką mogę mieć pewność , że mu się to nie znudzi , że nie zatęskni za dawnym stylem życia . Spoważniał jeszcze bardziej. - Udowodnię ci to , zobaczysz - zapewnił mnie i zmierzał do drzwi . Nic nie odpowiedziałam , jednak wrócił i pocałował mnie spontanicznie i z utęsknieniem , nie odrzuciłam go bo sama tego pragnęłam, i chodź głowa mówiła nie, serce szeptało tak . Nagle przestał i wyszedł w pośpiechu . Sasukę ponownie mącisz w mojej głowie , chcę być z tobą , ale boję się . Obiecujesz , i chcę ci wierzyć jednak coś mnie powstrzymuje . Muszę zwalczyć swój strach, nie długo muszę zaliczyć szkołę , do tego muszę opuścić dom, chcę się też zobaczyć z ojcem , jednak nie stać mnie na bilet , co mam zrobić ? Obudziłam się dosyć późno , usłyszałam dźwięk sms -a, wiadomość od matki, odczytałam ją zaspanymi oczami " Widzę ,że poszłaś po rozum do głowy, wpłacono zaległości za szpital i zapłacono za leki , ojciec jest ci wdzięczny , pracuj dalej . Pracuj dalej ?- czy można być gorszą egoistką ?. Nie ważne , Sasukę wpłacił pieniądze , wiedziałam , że to on nikt inny by mnie nie zaskoczył taką nie spodziewaną wpłatą. jak się powinnam zachować, zadzwonić ? . Położyłam się i nakryłam po uszy kocem , jestem ci wdzięczna , tylko czy zrobiłeś to za darmo czy będziesz chciał czegoś w zamian ?. Tak czy siak odpisałam mu "Dziękuje " . Poszłam się odświeżyć a po chwili w odpowiedzi dostałam uśmiechniętą minkę . - I co to niby ma znaczyć ? . Posprzątałam w domu i zrobiło się dosyć późno . Zmobilizowałam się i zamierzałam wyjść z domu , otworzyłam drzwi i poczułam mocny podmuch wiatru , zrobiłam krok przed siebie i zwątpiłam. Stanęłam w miejscu i usilnie chciałam brnąc przed siebie , zamknęłam oczy . Miałam zrezygnować gdy ktoś złapał moją zimną dłoń , ujrzałam zadowoloną twarz czarnookiego . - Chodź uda się -powiedział i pociągnął mnie parę kroków do przodu . - Czujesz te powietrze ?, ten zapach ? -zapytał spokojnie, ja milczałam. - Nie możesz żyć bez tego -dokończył, nadal trzymał moją dłoń . - Masz racje Sasukę, nie mogę bez tego żyć -odrzekłam , ale nie chodziło mi o powietrze czy wiatr, tylko o jego dłoń która trzymała moją . Po chwili wróciliśmy do środka , - Jak czuję się tata? -zapytał energicznie , - dobrze , chyba się poprawiło -odrzekłam lekko zawstydzona , nie wiedziałam czego po nim oczekiwać . - Mam dla ciebie niespodziankę , ale musisz na nią zapracować -zapowiedział z uśmiechem . A jednak mogłam się spodziewać , że Sasukę nie robi nic za darmo . - Sasukę jestem ci wdzięczna ...- zaczęłam delikatnie , on chyba spostrzegł jak zabrzmiały jego słowa . - Jesteś nie mądra , chcę tylko byś się uśmiechnęła , tak dla mnie -powiedział dotykając delikatnie mojego policzka . - To jak będzie ? -zapytał spoglądając w moje oczy . - Nie wiem , jaka to niespodzianka -odrzekłam . Sasukę wpatrywał się we mnie chwilę , po czym delikatnie ucałował moją dłoń , kobiety uwielbiają takie gesty , byłam szczęśliwa i wynagrodziłam mu to uśmiechem . Jest taka smutna i przygnębiona , długo myślałem nad tym jak ją pocieszyć i w końcu coś wymyśliłem. Chciałem jeszcze raz zobaczyć jej uśmiech, jeszcze raz zobaczyć radość w jej zielonych tęczówkach . Plany był taki, zabiorę ją do jej ojca , dawno go nie wiedziała , odwiedzimy też Haku , chcę też ją zabrać w góry . Miałem wielkie plany na nasze wakacje , przyszyły rok i nawet resztę życia , jednak nie wiedziałem czy ona będzie chciała tego samego . Nie mogłem jej widywać bo za każdym razem chciał bym ją mieć , a nie chciałem uchodzić za typowego dupka . Ochłonąłem i zamierzam się kontrolować , chodź widząc ją , taka zapłakaną i zmieszaną trudno jest mi się pohamować . Zakochałem się w jej cieple i jej sile , pragnąłem by była moja na zawsze , nie wiedziałem jednak czy i ona tego chcę . - Mam bilety lotnicze na przyszły miesiąc , odwiedzimy twojego ojca - wypowiedział zadowolony , ucieszyły mnie jego słowa i nie śmiałam mu odmówić , tak dawno nie widziałam taty . - Chciałbym też odwiedzić Haku, a później spędzić z tobą kilka dni w górach zanim rozpoczniesz naukę -zaproponował , byłam taka szczęśliwa , że nie do końca pojęłam jego słowa , rzuciłam mu się na szyję i pocałowałam go namiętnie , on nie zaprzestał a nawet pogłębił nasze pieszczoty. Zrobiło się gorąco, a ja na nowo poczułam jego dłonie na sobie , chciałam tego , bardzo i również go dotykałam . Sasuke jednak oderwał się ode mnie. - Stop !, pragnę cię , ale nie mogę -powiedział zmieszany , a ja sama wracałam do realnego życia . - Czemu ?, coś ze mną nie tak ?-zapytałam z rumieńcem , - nie to moja wina, widzimy się jutro -odrzekł i szybko znikł z mojego domu , zostawiając mnie w nie wiedzy i szoku . Oh Sasukę spędzasz mi sen z powiek . Kto by pomyślał, że chłopak taki jak ty , stanie się prawdziwym mężczyzną w tak krótkim czasie . Z tej radości zadzwoniłam do Haku , ucieszył się tak samo jak i ja , po chwili zadzwoniłam do Hinaty . Okazało się , że ona i Naruto lecą z nami w góry . Nie byłam dobra przyjaciółką zapomniałam o jej miłosnych rozterkach jak i o tym , że Sasuke zaplanował nasze wakacje w czasie swojej szkoły . Wyjaśnił mi telefonicznie , że po takim czasie oceny są już praktycznie wystawione a nawet Naruto udało się ze wszystkiego wyjść na czysto , więc nie ma żadnych przeciw-wskazań by zrobić sobie krótką przerwę . Sasuke chciał mnie odstresować przed szkołą letnią i ja sama też chciałam bardzo zobaczyć ojca i Haku więc nie czepiałam się tak bardzo takich drobnostek jak szkoła , skoro mówią, że mogą sobie na to pozwolić to znaczy , że mogą . Czas mijał szybko , Sasukę naprawdę się powstrzymywał i starał się zapewnić mi spokój . Codziennie robił, ze mną krok dalej od domu i ze mną wracał , teraz już wychodzę sama bez strachu. Dzień wylotu zbliżał się wielkim krokami a Sasukę nadal się do mnie nie zbliżał. Ja osobiście też nie prowokowałam go , skoro taki mamy układ niech takim będzie . Spacerowaliśmy i mogliśmy się cieszyć pierwszymi ciepłymi dniami . Sasukę zapewniał mi rozrywkę , ja miałam czas dla Hinaty a Naruto był po protu sobą . Sasuke pozwolił mi się na nowo w nim zakochać , trzymał mnie za dłonie w czasie spacerów , był czół , delikatny tak nie podobny do siebie. Bałam się jednak tego , że oddam mu całe serce a on w pewnym czasie je złamię . Prawdą było , że Sasukę zmienił się i naprawdę mi imponował jednak kiedyś był inny i obawiałam się, że tamten arogancki i bezpośredni Sasukę wróci . Jednak nie miałam już ucieczki , pokochałam go chociaż sama nie chciałam się do tego przyznać . Miałam nadzieję , że i miłość Hinaty w końcu zostanie zauważona przez Naruto . Góry i wspólne chwile powinny ich zbliżyć . Wybrałam się z Hinatą na zakupy byłam pod wrażeniem czarnowłosa zakupiła sobie ostrą wystrzałową czerwoną bieliznę . - Wiesz chyba muszę go uwieść -zapowiedziała nie śmiało , - Wiesz Hinata masz piękne ciało i jesteś śliczna , nie potrzebujesz takich wabików na niego, zakocha się w tobie gdy będziesz sobą -odrzekłam szczerze. - Skąd taka pewność ?-zapytała , - bo jesteś wspaniała , a on jest tylko ślepy -odrzekłam radośnie i poprawiłam je nastrój . Ale dzięki temu zostałam zmuszona by i sobie kupić jakieś seksowne fatałaszki . Wróciłam do domu i musiałam przechować zakupy moje przyjaciółki , gdy by jej ojciec zobaczył takie coś zapewne dostał by zawału , dla niego Hinata nadal pozostawała słodką małą dziewczynką . Obiecałam jej , że poodrywam jej metki i wypiorę wszystko by na podróż miała wszystko gotowe . Ubrałam się też w zakupioną bieliznę przez siebie , chciałam jeszcze raz się w niej zobaczyć , pewnie nigdy jej już nie założę . gdy tak się przeglądałam u siebie w pokoju , ktoś zbliżał się powolnymi krokami . Sakra już jakiś czas temu dała mi klucze do swojego domu , miała fobie na tle zamykania drzwi , dla tego postanowiła dać mi je w razie jakiegoś wypadku czy coś. Po cichu przemierzałem korytarz i schody, chciałem sprawdzić czy ktoś jest w domu , gdy zbliżyłem się do jej pokoju zamarłem . Stała tam przed lustrem w bardzo aroganckiej a zarazem seksownej czerwonej bieliźnie , dotykała brzucha i bioder , wpatrywałem się tak w nią długą chwilę , powoli brakowało mi tchu , podszedłem i objąłem ją rękami od tyłu. - Wystraszyłeś mnie -powiedziała spanikowana , - jesteś nie znośna Sakura , prowokujesz mnie -odrzekłem szarmancko. - Byłam ma zakupach z Hinatą , zmusiła mnie do kupienia tego -zażenowana odpowiadałam . - Dobra z niej przyjaciółka , ładnie wyglądasz -powiedział a jego oddech drażnił moją szuję. - No nie wiem , nie widzę się w tym - rzekłam nie pewnie , - ale ja cie widzę , najlepiej bez tego - zażartował jednak szybko się opanował . Sasukę okrył mnie kocem i nakazał się ubrać , zrobiłam to bo sama nie czułam się komfortowo w tym stroju . - Sasukę musimy otworzyć Naruto oczy bo inaczej Hinata zwariuje a ja razem nią -powiedziałam już w ubraniu . - Masz rację , za tydzień będzie doskonała okazja , popracuję nad tym -zaoferował się . Nie mogłam się już doczekać , odliczałam dni. Robiłam wszystko by jakoś zabić czas . Pakowałam się kilkakrotnie i w końcu nadszedł ten dzień . Zamknęłam dom i pojechałam z przyjaciółmi , nie wiedziałam co tak naprawdę stanie się na naszej wycieczce i jak bardzo odmieni ona moje życie ...

21. Nie mogę o tobie zapomnieć. Nie chcę uczyć się żyć bez ciebie. Cofnijmy to wszystko! 22. Zawsze jesteś w moich myślach i sercu. Tylko ty! Przepraszam. 23. Prośba o przebaczenie to pierwszy krok do naprawy zepsutego związku. Czy to zaakceptujesz? 24. Nawet teraz, kiedy jesteśmy daleko od siebie, moja miłość do ciebie nie

Data utworzenia: 27 lutego 2020, 19:30. W czwartek w jednym z warszawskich szpitali zmarł Paweł Królikowski. Odszedł otoczony opieką żony oraz dzieci. W internecie aktora pożegnał prezydent Andrzej Duda. Andrzej Duda Foto: Jakub Gruca / „Ze smutkiem przyjąłem wiadomość o odejściu dziś nad ranem Pana Pawła Królikowskiego - Prezesa ZASP, świetnego Aktora i wspaniałego Człowieka - życzliwego, ciepłego i pełnego dowcipu. Wraz z Agatą łączymy się w żalu i modlitwie z Najbliższymi i Przyjaciółmi Pana Pawła. RiP.” – napisał na Twitterze Andrzej Duda. Znani i lubiani żegnają Pawła Królikowskiego Wiele gwiazd w internecie również pożegnało Pawła Królikowskiego. Monika i Zbigniew Zamachowscy: – Paweł to wspaniały, dobry, ciepły człowiek, wielki, nie do końca wykorzystany talent aktorski. Strasznie trudno o nim mówić w czasie przeszłym. Żegnaj, druhu, niech Twoje poczucie humoru, Twoja cudowna jowialność, i spokojna mądrość zostaną z nami i pomogą nam kochać życie tak, jak kochałeś je Ty. Zobacz także Małgorzata Kożuchowska: – Paweł był wizjonerem. Miał niesamowitą energię życiową. Zarażał nią ludzi i mobilizował do działania. Miał charyzmę lidera. Myślał o innych. Potrafił być bezkompromisowy. A jednocześnie miał ogromne poczucie humoru. Był wybitnym aktorem i świetnym kolegą. Jeszcze tak wiele wyzwań było przed nim. Choroba nie pozwoliła mu na kontynuowanie tego, co planował. Odszedł Dużo dużo za wcześnie ...serce pęka. Zofia Czernicka: – Paweł Królikowski i Krzysztof Kolberger grali takie interaktywne przedstawienie w Łazienkach Królewskich, które było wielkim sukcesem. Ja tam bywałam na próbach, bo Krzysztof mnie prosił o pomoc. Tam wtedy się zaprzyjaźniliśmy z Pawłem. To było ok. 15 lat temu. Musze powiedzieć, że Paweł zawsze traktował pracę bardzo poważnie. On bardzo dużo wnosił. To nie był aktor odtwórczy, a twórczy. Wszystkie jego spotkania z nową rolą nie były takie, że on po prostu je zagrał, tylko on do tej roli wprowadzał bardzo dużo wątków. Publiczność go kochała. To był człowiek dynamit, cały czas rozpierała go pozytywna energia, zawsze był radosny. Nigdy nie krzyczał i się nie denerwował. Strasznie mi go żal, bo on nie był byle jaki, on był jakiś! Monika Jarosińska: – Paweł był spontaniczny, pozytywnie nastawiony do świata i ludzi. Wszystko co robił, to robił z serca. Angażował się na 100%. Był człowiekiem pełnym pasji. Czuję straszny smutek. Za każdym razem jak mnie widział był szalenie sympatyczny, serdeczny i przemiły. Takich ludzi jest coraz mniej. Piotr Pręgowski: – To dla mnie wstrząsająca i straszna informacja, brak słów. Był cudownym i kolorowym człowiekiem. Bardzo smutny dzień, nie mogę mówić. Wojciech Wysocki: – Wspominam Pawła jaki fantastycznego faceta, kolegę, aktora, ciężko się mówi o tym. Dziesięć lat graliśmy razem, 10 sezonów w Ranczu. To był aktor, który uzyskał swoje należne miejsce i sławę i stał się wielką gwiazdą dość późno. I to Ranczo sprawiło, że Paweł stał się gwiazdą i to tak rozpoznawalną i tak kochaną przez publiczność. Wiedzieliśmy wszyscy, że Paweł jest chory, ale ta wiadomość, mimo wszystko była jak grom z jasnego nieba. Byłem przekonany, że to się jakoś odwróci. Przykre to bardzo, tym bardziej, że jakieś fatum krąży nad Ranczem ostatnio. Pochowaliśmy wspaniałego scenarzystę, czyli Andrzeja Grembowicza, który pisał Ranczo pod pseudonimem Robert Brutter, później operatora Głodka, a teraz Paweł. Mieliśmy coś kręcić. Bez Kusego to jest zupełnie inny serial, nie ma gadać Katarzyna Zielińska (wpis w internecie): „Żegnaj Pawle. Zabrakło dzisiaj na zawsze Twojego uśmiechu. To bardzo smutny czas. Dziękuję za wspólne chwile” Tomasz Kammel (wpis w internecie): „Gdy przychodził do „Pytania na śniadanie”, jeszcze przed startem rozmowy, poza kamerą, opowiadał co z moim udzialem ostatnio widział lub słyszał, i co mu się podobało. A na deser dorzucał jeszcze moje cytaty. Żebym wiedział, jak on to co mówi poważnie traktuje. Aktorem był znakomitym, a człowiekiem wybornym. Tyle razy umawialiśmy się na prywatne pogaduchy, ale jak to w tym biznesie bywa, czasu wiecznie jak na lekarstwo” Krzysztof Ibisz (wpis w internecie): „Paweł, swoim talentem, dobrocią, życzliwością i ciężką pracą uczyniłeś nasz świat lepszym miejscem. Ale Twoim dziełem jest także wspaniała, kochająca się i pełna twórczej pasji RODZINA. Jestem z Nią myślami i modlitwą. A Ty, Pawle nigdy nie znikniesz z naszego życia. Do zobaczenia, Przyjacielu” Dorota Chotecka: – Świetny kumpel, kolega, fantastyczny aktor. Będzie mi bardzo brakowało Pawła. Taki prawdziwy artysta. Dla mnie taki kolega z którym mogłam porozmawiać nie tylko o zawodzie. Spotykaliśmy się nie tylko na planie Rancza, ale też prywatnie w innych sytuacjach. Oni z Małgosią byli bardzo katoliccy. Rozmawialiśmy o wierze, teologii, prowadziliśmy dysputy, takie fajne i konstruktywne. Był życzliwy, a jednocześnie narwaniec. Impulsywny, walczący o swoje, jak trzeba było dołożyć komuś to dołożył. On był taki prawdziwy, on nie udawał. Taki jaki jest, czy się komuś podoba czy nie. O dużej wiedzy muzycznej. Lubił samochodowy. Dzięki niemu kupiliśmy pierwsze fajne audi, on miał jako pierwszy i nam zaprotegował. Ja lubiłam takie jego rozegranie to był jego świat. Arkadiusz Nader: – Paweł był świetnym kumplem, doskonałym aktorem i dobrym człowiekiem. Należał do tych normalnych, uczciwych, przyjaznych ludzi, których w tym środowisku jest "jak na lekarstwo". Nieprawda , że nie ma ludzi niezastąpionych! Pawła-Kusego nie da się zastąpić nikim innym! Zostanie w Nas wszystkich ten chromy, kochany, ciepły, uczciwy... pijący abstynent! Popłaczę przez Ciebie, Pawle... Szczęśliwej Podróży , Kusy... Do zobaczenia! Marek Kaliszuk: – Odkąd poznaliśmy się z Pawłem zawodowo przy programie "Twoja Twarz Brzmi Znajomo", zawsze gdy spotykaliśmy się później w pracy, czy przypadkiem, zawsze witał się ze mną tak serdecznie jakbym był jego synem. Wyściskał, zapytał co słychać, jak mi idzie... Nie pytał o to z przyzwoitości. W jego zachowaniu czułem prawdziwą troskę. To mnie niezwykle ujmowało. Miał w sobie dużo uśmiechu, pogody ducha. Wspaniały Kolega, Świetny Aktor. Odejście Pawła zostawi pustkę, której nie da się wypełnić. Anna Dereszowska (wpis w internecie): „Paweł... Zbyt szybko... Kto nas teraz będzie w robocie zarażał tym radosnym, niepohamowanym śmiechem...? Jakoś się nie chce wierzyć... Szczere kondolencje dla całej Rodziny Pawła. Myślami jestem z Wami” Anna Mucha (wpis w internecie): „Strasznie smutno... Smutniej bez Ciebie...” Katarzyna Cichopek: „Żegnaj Pawle, to był zaszczyt móc Ciebie znać. Dziękuję za uśmiech, otwarty umysł i dobro, które od Ciebie biło. Ogromne wyrazy współczucia dla Twojej rodziny. Bądźcie silni Kochani” Zobacz także: Małgorzata Ostrowska-Królikowska pożegnała męża Ostatni wywiad Pawła Królikowskiego dla Faktu: Wszystko zawdzięczam żonie /7 Andrzej Duda Jakub Gruca / Prezydent pożegnał Pawła Królikowskiego /7 Paweł Królikowski Kapif Aktor zmarł w czwartek 27 lutego /7 Paweł Królikowski i Małgorzata Ostrowska-Królikowska Instagram Z żoną znał się prawie 40 lat /7 Paweł Królikowski Kapif Aktor zmarł w jednym z warszawskich szpitali /7 Paweł Królikowski z rodziną TVP / PAP Królikowscy dorobili się piątki dzieci /7 Paweł Królikowski i Piotr Stramowski Materiał prasowy Paweł Królikowski był cenionym aktorem /7 Paweł Królikowski, Katarzyna Skrzynecka, Kacper Kuszewski, Małgorzata Walewska POLSAT Wszyscy uwielbiali z nim pracować Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem:

BAYERA – Bez Ciebie nie mogę żyć KARAOKE 2017Official Video:https://www.youtube.com/watch?v=LnMvbaaOIv4Fan page:www.facebook.com/BayeraMusicMANAGER/KONCERTY:

Ja mam podobnie, też nie mogę żyć bez chłopaka, który się do mnie nie odzywa :( (Ja mam 25 lat, a on 24, a zachowujemy się jak dzieci:() Może zacznę od początku... Jak zaczęliśmy być razem, to było super, widziałam że mnie kocha z każdym dniem bardziej, a ja zaczęłam nim się bawić:( (teraz tego tak bardzo żałuje;( ) nie wiadomo kiedy zaczęłam nim rządzić, przez tel. zrywałam z byle powodu, a on mi wybaczał, i znowu było ok. Ale jego cierpliwość się w końcu skończyła. powiedział że ostatni raz mi wybacza takie zachowanie, i że jak się powtórzy, to go popamiętam. i stało się, znowu z nim zerwałam. Ale on już nie zadzwonił, żartowałam jeszcze pisząc do niego smsy. Nie odzywał się tydzień (przypomnę, że to się stało ponad rok temu). Ja też milczałam tyle samo. Gdyby nie nasza koleżanka ja bym nie wiedziała co jest. Napisała do niego jak mu się układa ze mną. Odpowiedział jej że już mnie nie kocha. Tak bardzo mnie te słowa zabolały, że napisałam do niego tak "że najgorszy cham kończy przez tel. miałam żal że sam mi tego nie powiedział. Zaraz zadzwonił, był bardzo zły, krzyczał na mnie nie dał mi dojść do słowa. Boli do dziś, był razem z kumplem on powiedział, że po tel pobiegł do domu bez słowa. po tygodniu się odezwał i powiedział że nie chce mnie znać, że to już koniec. Strasznie cierpiałam, myślałam nawet o samobójstwie. dopiero zrozumiałam że go tak bardzo kocham, jak go straciłam. Dopiero doszło do mnie, że był dla mnie najważniejszy w życiu i bez niego nie umiem żyć. Wiedziałam że też cierpi. Że razem cierpimy;( pisałam do niego codziennie, pisałam swoje uczucia, co czuję w danej chwili. tylko smsy mi zostały, bo tel. nie odbierał. Na żadne prawie mi nie odpisał. Nie wierzył mi. W końcu po miesiącu się odezwał chciał się spotkać, Kiedy miało już dojść do spotkania znowu się pokłóciliśmy:( znowu padły słowa wypowiedziane w złości. Jednak w końcu do spotkania doszło, było jak byśmy pierwszy raz się spotkali. Ale do tej pory nie było to tak jak powinno być. zmieniałam się na gorszą, on milczał a ja wmawiałam mu dlaczego milczy. Zawsze pierwszy się odzywał. Powiedział, że się boi mi zaufać. wkurzało mnie to bardzo. I tak przez rok. miesiąc Było dobrze, później po miesiącu z nim zrywałam, a on miesiąc się nie odzywał i znowu się odzywał. Powiedział, że nie jest ze mną, bo idzie za głosem rozumu, a nie serca. W październiku zaczęłam z kimś się spotykać, żeby zapomnieć o nim. Już nie chciałam dłużej cierpieć i płakać codziennie. Jednak od naszego kolegi dowiedział, że się spotykam z innym chłopakiem. Chciał zacząć jeszcze raz, a ja go nadal kocham, więc wybrałam jego. Było super, widziałam, że był zazdrosny. Ja zresztą też byłam o niego zazdrosna. Ale to nie trwało długo. Zerwałam z nim w połowie listopada. milczał i ja milczałam. Znowu się pierwszy odezwał. Lecz wtedy byłam tak bardzo zła na niego, że powiedziałam żeby się odwalił. Odwalił się tylko na prawie dwa tygodnie. I znowu się odezwał, podchodziłam do niego z dystansem, ale długo nie wytrzymałam. Miłość wszystko wybaczyła. Chciał się spotkać, lecz ja się bałam tego spotkania. Po tym jak go odtrąciłam to zauważyłam, że zaczyna mną rządzić tak jak ja nim. Wkurzało mnie to bardzo, że nie traktuje mnie w porządku.... nalegał na spotkania, a ja tak bardzo chciałam, ale nadal się bałam. Znowu była wojna. Chciał ciągle mojej zmiany, a ja nie wiedziałam o co mu chodzi. Po prostu byłam tak zaślepiona złością, że nie widziałam swojego zachowania:( Zrozumiałam to dopiero w sobotę, kiedy zadzwonił do mnie i powiedział, że tylko znajomość nic więcej. I dopiero zrozumiałam co robiłam nie tak, że on się bał być ze mną. Zapytałam się dlaczego zawsze się odzywał, nie dał mi spokoju, odpowiedział mi, że ciągle mu siedzę w głowie i nie może mieć innej. Nie chciał się spotkać. Okłamał mnie, że nigdy nie był zazdrosny, że nigdy nie kochał. Załamałam się. W sobotę poszedł na studniówkę, (siostra go wkręciła). Napisałam smsa jak się bawi. Odpisał mi nie przeszkadzaj, bo dochodzę. Znowu mnie nerwy poniosły, i odpisałam, że już mu nigdy nie przeszkodzę. On nic. Nie odpisał. Dzisiaj w niedzielę napisałam co czuję. Dzisiaj to samo, a on od soboty milczy. Powiedziałam, że mam dość takiego życia i kasuje jego nr. Tak mi źle, czuje się okropnie, bo wiem że to jest moja wina. Dałabym wszystko żeby dowiedzieć się co on tak naprawdę o mnie myśli. Jestem w stanie mu wszystko wybaczyć, ale on już nigdy się nie odezwie, i nie wiem jak to przeżyje:( Jak to mam przetrwać, jak mam z tym żyć? Nie mogę być z innym, ponieważ on mi tylko siedzi w głowie, czy miłość musi tak bardzo boleć? Przecież miłość powinna być radosna, a nie smutna. Pomóżcie bo oszaleje. Co mam robić? Dlaczego on się nie odzywa i czy będziemy jeszcze razem.
74 Likes, 4 Comments - Vanessa Pięta (@polishgirl98) on Instagram: “„Poznaliśmy się przypadkiem, a teraz nie mogę bez Ciebie żyć”…” Poznaliśmy się przypadkiem , teraz nie mogę bez ciebie żyć . More you might like Przyjaciele są jak ciche anioły , podnoszą nas gdy nasze skrzydła zapomniały jak latać . przyjaciele przyjaźń bff bestfriend Choć nie mam cię na co dzień , codziennie mam cię w głowie. Serce chce czego chce , nie ma tu logiki . Pierwsza miłość nigdy nie gaśnie. Zawsze zostaje jakiś cień, który zawsze o niej przypomina . Może jestem i wredna ale wbrew pozorom potrafię kochać See this in the app Show more Recently Liked bbizzleicons like justin bieber icons icons justin bieber justin bieber icons justin icons never say never fetus justin bieber fetus Najczęściej jedna z nich jest mocno dominująca. I tak, jeśli moją głęboką potrzebą jest bycie wybawicielem, to uczucie “nie mogę żyć bez Ciebie” pojawi się wówczas, gdy znajdę sobie kogoś, kto ma głęboką potrzebę bycia ofiarą. Im głębsza potrzeba bycia w roli wybawianej ofiary – tym trudniej będzie jej wyobrazić
Teleskop Jamesa Webba prawdopodobnie wskazał najstarszą znaną ludzkości galaktykę w przestrzeni kosmicznej. A na dodatek zrobił to zupełnie przypadkiem. Mała i niepozorna plamka na zdjęciu Webba okazała się jedną z najstarszych galaktyk w kosmosie. Naukowcy nie znali wcześniej podobnych obiektów. Zobacz także: "Słońce się wściekło". Na powierzchni gwiazdy występują coraz silniejsze wybuchyTeleskop NASA sfotografował niepozorną plamkę. To przełomowe odkrycieNowy teleskop NASA wzbudza wiele silnych emocji pośród pasjonatów obserwacji nieba. Już pierwsze zdjęcia, jakie stworzył, pokazują, jak wiele potrafi. Kosmiczny Teleskop Hubble'a, dzięki któremu poznaliśmy wiele fascynujących ciał niebieskich, nie zawsze był w stanie przebić się przez chmury pyłu i gazu, które przesłaniają widok. Webb robi to bez żadnego problemu - jego możliwości szokują, a zapowiedzi dotyczące przyszłych dokonań teleskopu nie wydają się wcale twierdzą, że Webb zrewolucjonizuje naszą wiedzę o kosmosie. Jak można sądzić na podstawie najnowszych doniesień, rzeczywiście jest to możliwe. Jak podaje teleskop dostrzegł niewyobrażalnie starą galaktykę. Według obliczeń naukowców powstała ona zaledwie 300 milionów lat po Wielkim Wybuchu. Gdyby skompresować znany obecnie wiek Wszechświata do 24 godzin, galaktyka GLASS-z13 powstałaby około 30 minut po jego narodzinach. W tej samej skali Słońce uformowałoby się około 15 godzin później - wyjaśnia znawca kosmosu, Sławomir Matz. Teleskop Webba uwiecznił najstarszą znaną galaktykęW sieci pojawiło się nagranie, na którym widać stopniowo przybliżający się obiekt. GLASS-z13 to prawdopodobnie niewielka galaktyka, być może nawet 30 razy mniejsza od naszej Drogi Mlecznej. Mimo to świadomość tego, że jej powstanie sięga początków kosmosu, robi wrażenie. Chcielibyście móc zobaczyć ja z bliska?Zobacz także: Jak naprawdę wygląda panorama Marsa? W sieci pojawił się jej fałszywy obrazNiewielu osobom udaje się zdobyć w tym quizie maksymalną ilość punktów. Spróbujesz? Botanika. Czy owocnik trufli rośnie pod ziemią? tak nie
Bez ciebie nie mogę żyć. Kazimierz Orłoś Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie literatura piękna. 372 str. 6 godz. 12 min. Szczegóły. Kup książkę. Zbiór mistrzowskich nowel Kazimierza Orłosia. Historie świetne opowiedziane, dramatyczne, przejmujące - małe arcydzieła pisarskiego realizmu.
ZeyAA6.
  • cs4dq910xm.pages.dev/275
  • cs4dq910xm.pages.dev/322
  • cs4dq910xm.pages.dev/79
  • cs4dq910xm.pages.dev/164
  • cs4dq910xm.pages.dev/263
  • cs4dq910xm.pages.dev/89
  • cs4dq910xm.pages.dev/287
  • cs4dq910xm.pages.dev/51
  • cs4dq910xm.pages.dev/83

    • poznaliśmy się przypadkiem teraz nie mogę bez ciebie żyć